Fırtına

Ne geçmiş tükendi ne yarınlar

                                                                 Hayat yeniler bizleri
                                                         Geçse de yolumuz bozkırlardan
                                                               Denizlere çıkar sokaklar...

 

Der ya şiirinde Murathan Mungan...Ve ona can verir ya Yeni Türkü... Ne zaman boğulacak gibi olsam yetişir imdadıma..Üzülme der sanki bana, şükür herşey yolunda bak...Yaslan hadi omzuma da ağla usul usul...Kimse görmeyecek gözyaşlarını...Neden utanır insan ağlamaktan..Gülmek kadar doğal değil midir oysa...Öyle yetiştik, yetiştirildik sanırım bilemiyorum.

Erkeksen eğer "erkekler ağlamaz" , yok kız isen de "ağlama öyle bakim sümüklü derler sonra"...

Kimimiz aştı kendini, kimi de içine akıttığı yaşlarında boğuldu gitti.Kendinin farkında olmak bazen ağır geliyor be insana...

Ben çalan "fırtına" da yenilenmeye çalışırken oğlum "Şirinler" izlemekte...Ben hangi şirin olurdum düşünmeden edemiyorum bazen...

Sevgiyle kalın... :)